Francisco Goya: บิดาแห่งศิลปะยุคใหม่2

จากคอลัมน์”อิ่มอารมณ์ศิลป์” ใน D-Life

โดย พญ. นภาพร ลิมป์ปิยากร  

                หลังปี 1792  โกย่าติดเชื้อไข้สมองอักเสบและกลายเป็นคนหูหนวก  ในระหว่างที่เขาพักฟื้นอยู่ 5 ปี เขาอ่านงานเกี่ยวกับปรัชญาและการปฏิวัติในฝรั่งเศสซึ่งทำให้เขารู้สึกหดหู่มาก เขาจึงสร้างงานชุดชื่อ Caprichos ขึ้น  ภาพชุดนี้เริ่มออกแนวมืดมนและเหนือจริงเหมือนคนฝันร้ายซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความหวาดกลัวและโดดเดี่ยวของเขาในช่วงเวลานั้น เช่น ภาพ Courtyard with Lunatics ซึ่งสะท้อนถึงความสยดสยองและเต็มไปด้วยจินตนาการของความหวาดกลัวและเปล่าเปลี่ยว  ภาพการถูกกักขังของผู้ต้องหาเช่นนี้กลายเป็นภาพที่เขาวาดอย่างสม่ำเสมอในเวลาต่อมาด้วย  หลังเขียนภาพนี้เสร็จไม่กี่สัปดาห์ เขาก็เริ่มป่วยทางจิต  

              หลังจากที่โจเซฟ โบนาปาสกษัตริย์จากฝรั่งเศสที่มาปกครองสเปนสิ้นพระชนม์ พระเจ้าเฟอดินันที่ 7 ก็หวนคืนบัลลังก์อีกครั้งหนึ่ง  แต่ความสัมพันธ์ระหว่างพระองค์กับโกย่ากลับไม่เหมือนเดิม เขาจึงไปซื้อบ้านของคนหูหนวกอยู่ที่ Manzanares และเริ่มสร้างงานแนวใหม่ที่เรียกว่า The Black Painting  

The Black Painting

The Third of May

 

              The Colossus ภาพของยักษ์ที่เดินผ่านเมืองที่เต็มไปด้วยซากศพที่เป็นเหยื่อจากสงครามเป็นอีกภาพหนึ่งในชุด Black Painting  ภาพนี้แสดงให้เห็นถึงความโหดร้ายของสงครามและการไม่ยอมรับกองทัพฝรั่งเศสของชาวสเปน  อย่างไรก็ดีเมื่อไม่นานมานี้ผู้เชี่ยวชาญของพิพิธภัณฑ์พราโดลงความเห็นว่า ภาพนี้ไม่น่าจะเป็นผลงานของโกย่า หากน่าจะเป็นผลงานของลูกศิษย์เขามากกว่า 

 

 

colossus giant

 

 

 

 

 

 

 

Saturn Devouring His Son

                                                                                                                                    ภาพในชุด The Black Painting ที่น่าขยะแขยงและแสดงออกถึงความผิดปกติทางจิตมากที่สุดของโกย่าคงไม่มีภาพใดเกิน Saturn Devouring His Son  ภาพนี้มาจากนิยายปรัมปราของกรีกที่ Saturn กษัตริย์พระองค์หนึ่งต้องกินลูกของตัวเอง เพราะโหรทำนายว่าลูกของเขาจะฆ่าเขาเหมือนอย่างที่เขาฆ่าพ่อเพื่อชิงบัลลังก์  โกย่าวาดให้ Saturn ปรากฏขึ้นจากเงามืด อ้าปาก ตาถลนมองตรงมานอกภาพด้วยสายตาที่แสดงความสงสัยและบ้าคลั่ง  ความสว่างของภาพนอกเหนือจากส่วนตาขาวส่วนหนึ่งมาจากร่างของศพที่ฉาบด้วยเลือดปราศจากศีรษะและแขนข้างซ้าย อีกส่วนหนึ่งมาจากข้อนิ้วของ Saturn ที่กำลังบีบรัดศพด้วยความโกรธแค้น  มีหลักฐานเชื่อได้ว่าขณะที่ภาพนี้ยังอยู่ที่กำแพงบ้านของโกย่า เขาวาดอวัยวะเพศของ Saturn ที่กำลังชูชันด้วย แต่เป็นไปได้ว่าขณะที่ภาพถูกเคลื่อนย้ายจากกำแพงลงมาบนผืนผ้าใบ ส่วนที่เขาวาดไว้ได้ถูกทำลายจนเสียหาย  ภาพนี้ถูกนักวิจารณ์ตีความไปต่าง ๆ นานา  บางคนตีความว่ามันแสดงให้เห็นถึงความขัดแย้งระหว่างคนหนุ่มกับคนแก่ซึ่งอาจหมายถึงโกย่ากับลูกชาย  แต่บางคนตีความว่าความโกรธเคืองของ Saturn เป็นเครื่องหมายแสดงถึงความไม่พอใจของชาวสเปนในช่วงเวลานั้น   

       แม้ว่าโกย่าจะมิได้ตั้งใจให้ Saturn Devouring His Son ปรากฏต่อสาธารณชน แต่ภาพนี้กลับมีความสำคัญมากตรงที่ มันเป็นภาพที่แสดงถึงธรรมชาติของมนุษย์ในยุคปัจจุบันได้เป็นอย่างดีเหมือนอย่างภาพใน Sistine Chapels ของไมเคิลแองเจลโลที่แสดงถึงวิถีชีวิตของผู้คนในคริสต์ศตวรรษที่ 16     

                  คนส่วนใหญ่ที่ชมผลงานทั้งหมดของโกย่าที่จัดแสดงแยกไว้เป็นพิเศษในพิพิธภัณฑ์พราโดจบลง คงรู้สึกเหมือน ๆ กันว่า เฮ้อ! โลกนี้ทำไมถึงเศร้าและมืดมนเช่นนี้หนอ

Rating: